Hoera! Mijn eerste peer-reviewed artikel is gepubliceerd! In het nieuwste nummer van het Vlaamse tijdschrift Verslagen & Mededelingen van de Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde is een artikel van mij opgenomen over de Vlaamse dichter Christine D’haen. Het artikel is een bewerking van de thesis die ik schreef voor de Master Vergelijkende Moderne Letterkunde aan de Universiteit Gent, onder begeleiding van prof. dr. Yves T’Sjoen.

Verslagen & Mededelingen van de KANTL is een open access journal, daarom kan je mijn artikel gratis downloaden als PDF-document.

De titel van mijn artikel is “‘O demon van de poëziekritiek!’ Een onderzoek naar de verschuivingen in de receptie van de poëzie van Christine D’haen”. Dit is een samenvatting van het artikel:

Kila van der Starre doet verslag van een onderzoek naar de verschuivingen in de receptie van de poëzie van de Vlaamse dichter, prozaschrijver, vertaler, bloemlezer en Gezelle-specialist Christine D’haen (1923-2009). Het receptieonderzoek laat op basis van polysysteemtheoretische inzichten van Itamar Even-Zohar zien dat D’haen gedurende haar auteurschap verschillende functies vervulde in meerdere repertoires. Werd D’haens poëzie in het begin van haar dichterschap met een traditioneel repertoire benaderd, aan het eind overheerste een postmodern repertoire. Sloten experimentele dichters als Hugo Claus en traditionele critici als Raymond Herreman haar in de jaren vijftig buiten een experimenteel repertoire, vanaf halverwege de jaren tachtig bevond D’haen zich mede door de introductie van een postmoderne leeshouding door Paul Claes en Dirk de Geest, het juryrapport van de Prijs der Nederlandse Letteren en de bloemlezing Plejade in een avant-gardistische positie. Na haar overlijden werd D’haen vergeleken en gelijkgesteld met experimentele dichters tegenover wie ze eerder als symbool van ‘de traditionelen’ was geplaatst. Een analyse van de mention ‘Hugo Claus’ geeft een kijk op deze ambigue relatie met de experimentelen. De ontwikkeling van ‘traditioneel’ naar ‘postmodern’ is in de receptiegeschiedenis van D’haens poëzie echter niet rechtlijnig. Gedurende D’haens dichterschap gebruikten critici een combinatie van elementen uit verschillende repertoires om de poëzie kritisch te ontvangen. De variatie van tegengestelde termen in de kritische receptie, waaronder ‘traditioneel’ en ‘ontraditioneel’, ‘klassiek’ en ‘antiklassiek’, ‘archaïserend’ en ‘modern’, ‘classicistisch’ en ‘experimenteel’, ‘ouderwets’ en ‘vernieuwend’, ‘classica’ en ‘postmodernist’, is een indicatie van de complexe ontwikkelingen in de receptie.

Lees het hele artikel hier (gratis).

Foto: Christine D’haen, opname Jean Mil, foto AMVC (Bron: DBNL).